Warchlino to wieś typu ulicówka, wytyczona wzdłuż brzegu niewielkiego jeziora, położona 12 km na północ od Stargardu. Początki jej dziejów sięgają prawdopodobnie XV wieku, kiedy Warchlino było przekazane w lenno rodzinne von Uckermann. Od XVIII wieku nastąpił podział majątku na dwie rodziny. Dalej w drodze umów sprzedaży zmieniali się kolejni właściciele. Na początku XX wieku powierzchnia wsi wynosiła 868 ha; działały tu gorzelnia i tartak. W rozplanowaniu wsi można wyodrębnić podwórze folwarczne, park i kolonię mieszkalną.
Dawny pałac, po pożarze został odbudowany tylko do wysokości parteru i obecnie nie przedstawia wartości zabytkowych. Po 1945 roku powstała tu spółdzielnia produkcyjna; po jej rozwiązaniu grunty zostały włączone do PGR Małkocin.
Przy skrzyżowaniu dróg znajduje się XVII-wieczny cmentarz poewangelicki z fragmentami nagrobków, ogólnie zdewaloryzowanych.
Do obiektów objętych ochroną konserwatorską należą: murowana remiza i obora z końca XIX wieku, ogród dworski po północnej stronie drogi, park podworski łącznie z ogrodem tarasowym, ogrodzony od północy i wschodu murem kamiennym.
Do sołectwa Warchlino należy przyległa mała wieś Warchlinko. Obiektem, który dominuje tu nad pozostałą zabudową jest ceglany neogotycki kościół z 1897 roku, zbudowany na planie prostokąta z wydzielonym prezbiterium. Od zachodu wieża trzykondygnacyjna, zakończona ośmioboczną ażurową latarnią, zwieńczona hełmem. Szczyty kościelne schodkowe, dekorowane blendami, przy ścianach przypory. We wnętrzu: strop belkowany, ołtarz\\ z obrazem” Ecce homo” ( sąd nad Chrystusem ) empora chórowa, ławki neogotyckie z XIX wieku, na wieży dzwon. Wieża znajduje się w stanie wymagającym pilnej renowacji. Kościół pw. Chrystusa Króla został poświęcony w 1945 roku.
Dzieje Warchlinka wiążą się z Warchlinem. Na przełomie XVI i XVII wieku dzieliło się ono na część szlachecką i książęcą; zarządcami byli zmieniający się dzierżawcy. W 1939 roku cały areał wsi wynosił 213 ha ziemi.