Wieś o metryce późnośredniowiecznej, położona na Równinie Nowogardzkiej w odległości 4 km od Stargardu, wymieniana w dokumentach z 1628 roku.
Na początku XX wieku był to folwark liczący 800 ha ziemi. Po drugiej wojnie światowej formy własności były kilkakrotnie zmieniane (spółdzielnia produkcyjna, gospodarstwa indywidualne, zakład rolny). Zabudowa rozplanowana w formie zatartej owalnicy, zamkniętej od zachodu jeziorem, w pobliżu którego usytuowany był rozległy zespół folwarczny. Pośrodku nawsia znajdował się kościół z XV wieku, wyburzony po 1945 roku.
Dwór zdewaloryzowany, bezstylowy, park zatarty, zakrzewiony nie przedstawia wartości zabytkowych. We wschodniej części wsi cmentarz poewangelicki z drugiej połowy XIX wieku, obsadzony pojedynczymi jesionami i głogiem. W 1991 roku wybudowano na tym cmentarzu nowy kościół pw. Świętej Rodziny bryła zbliżony do poprzedniej świątyni.
Warto zwiedzić: ścisły rezerwat geologiczny „Ozy Kiczarowskie” o powierzchni 4,7 ha, położony na południe od wsi przy drodze nr 149 Stargard- Chociwel, utworzony w 1962 roku. Jego celem jest zachowanie odsłonięcia utworów dyluwialnych tzw. ozu, zbudowanego z glin zwałowych oraz piasków polodowcowych (długi wąski wał o krętym przebiegu).
