Jest to wieś późnośredniowieczna o kształcie owalnicy, która do 1569 roku stanowiła własność klasztoru sióstr cysterek z Marianowa. Po rozwiązaniu zakonu stała się domeną książęcą, założono tu majątek o obszarze 900 mórg, który od XVII wieku stanowił własność skarbu państwa pruskiego. W okresie XIX i XX wieku majątek kilkakrotnie zmieniał właścicieli. W latach 30-tych XX wieku we wsi było dwanaście gospodarstw chłopskich o areale od 21 do 48 ha. Po 1945 roku wieś o charakterze chłopsko-pegerowskim.
Pośrodku wsi posadowiony XV-wieczny kościół z kamieni narzutowych i częściowo z cegły, bez wieżowy, zbudowany na planie prostokąta o wymiarach 10,3 x 14,0 m, z dobudowaną od zachodu kruchtą. Po 1945 roku kościół był w dobrym stanie, wewnątrz zachowały się średniowieczne malowidła. W latach 50-tych XX wieku zdemolowany, popadł w ruinę, odbudowany staraniem mieszkańców wsi i proboszcza z parafii z Krąpieli w latach 1990-1991. Poświęcony 13 kwietnia 1998 roku pw. Narodzenia NMP.
Plac przykościelny wraz z dawnym cmentarzem otoczony murem kamiennym.
Spośród pierwotnej zabudowy podworskiej zachowały się; dwukondycyjny, bezstylowy pałac murowany z 1855 roku, spichlerz murowany z końca XIX wieku, stajnia-wozownia oraz obora i owczarnia z lat 20-tych XX wieku.
Po zachodniej stronie wsi znajduje się XIX-wieczny cmentarz ze współczesnymi nagrobkami. Przy drodze do Krąpieli ciągnie się aleja lipowa, a w kierunku Tychowa – aleja dębowa.
