Pierwsze wzmianki dotyczące Ulikowa mówią o tym, że od 1229 roku należało ono do zakonu joannitów. Od XVI do XX wieku właścicielami były rody ziemiańskie (co najmniej sześć rodzin), majątek obejmował 530 ha ziemi. Ulikowo to duża wieś ulicówka, położona około 7 km na południowy wschód od Stargardu nad rzeką Krąpielą. W rozplanowaniu zabudowań można wyodrębnić część chłopską (północną) i część dworską – południową. Do Ulikowa należy przysiółek Bębnikąt z mostem na Krąpieli, przy którym widoczne są fundamenty dawnego młyna.
W odległości 1 km od wsi, w miejscu ujścia Ulikowskiego Potoku do Krąpieli, na pagórku, znajdują się ślady grodziska prasłowiańskiego o kształcie owalnym. W korycie rzeki Krąpieli, w kierunku Strachocina, leżą liczne głazy narzutowe. Na tym odcinku rzeka ma charakter górskiego potoku.
Pośrodku wsi, na wzniesieniu, znajduje się kościół z kamienia narzutowego, zbudowany w XV wieku, przebudowany w XIX wieku, zniszczony w latach 50-tych ubiegłego stulecia. Odbudowany w latach 1982-1985 w kształcie prostokątnej hali, bez wyodrębnionego prezbiterium, wieża nie odbudowana. Zachowane jej fragmenty nie przekraczają wysokością murów kościoła. Świątynia pokryta jest dwuspadowym blaszanym dachem. Okna boczne ostrołukowe, w prezbiterium romańskie zwieńczone półkoliście. Bramki prowadzące na plac przykościelny ceglane z XV wieku. Na wyposażenie kościoła składa się współczesna empora muzyczna oparta na dwóch słupach oraz ołtarz z obrazami przedstawiającymi św. Maksymiliana Marię Kolbe i św. Izydora, patrona rolników.
Kościół pw. św. Izydora Wyznawcy został poświęcony 16 listopada 1986 roku.
Do obiektów objętych ochroną konserwatorską, oprócz wymienionego kościoła i bramek cmentarnych należą: dom rządcy (oficyna ) z połowy XIX wieku, gorzelnia pofolwarczna kamienna z 1867 roku, stodoła pofolwarczna kamienna z 1862 roku, obora i magazyn z XIX i XX wieku, budynki mieszkalne (dwojaki) nr 3 i 4 z przełomu XIX i XX wieku.
