Duża wieś ulicówka o układzie południkowym, położona nad rzeką Małką, około 7 km na północ od Stargardu, obok nieczynnej linii kolei wąskotorowej prowadzącej od Stargardu do Dobrej Nowogardzkiej. Metryka wsi sięga wczesnego średniowiecza. Archeolodzy odkryli tu starą osadę oraz ślady grodziska nad rzeką Małką. W okresie 1490-1790 Małkocin był lennem rodziny Weyherów, zaś od 1867 do 1945 roku należał do rodu von Leoper.
W środku wsi wznosi się XV-wieczny kościół pw. św. Józefa. Był on spalony w końcu XVI wieku, odbudowany w 1854 roku. Z tego okresu we wnętrzu zachowała się empora chórowa, ambona i ławki. Wieża kościelna z kamienia i cegły, zbudowana na planie kwadratu, posiada zdobnictwo wzorowane na wieży kościoła NMP w Stargardzie. Na wieży dzwon z 1594 roku. W oknach zachowały się dwa ozdobne witraże z 1888 i 1903 roku, wykonane w Stargardzie. D wyposażenia świątyni należy XIX-wieczna pseudogotycka chrzcielnica wapienna. Druga, starsza chrzcielnica z granitu wbudowana jest w zewnętrzną ścianę kościoła.
Na cmentarzu przykościelnym pomnik z czarnego granitu poświęcony żołnierzom niemieckim, poległym na frontach I wojny światowej (1914-1918) z miejscowości Małkocin i Małkowiny.
Na północno-zachodnim skraju wsi w pobliżu parku (5 ha), przez który przepływa Miałka, wznosi się dwupiętrowy dwór o wystroju klasycystycznym z początku XIX wieku. Cały zespól został zrewaloryzowany w latach 1978-1988. Jego najokazalszym pomieszczeniem jest duża sala balowa zajmująca dwie kondygnacje. Do dworu należała zabudowa folwarczna.
Przy drodze do Warchlina zwraca uwagę murowany gołębnik w formie wieży, z końca XIX wieku. Funkcjonujący przez kilka wieków młyn wodny i cegielnia nie istnieją.
