Wieś nad rzeką Pęzinką, lewym dopływem Krąpieli, wymieniana w źródłach z roku 1229 jako własność zakonu joannitów. Rozplanowana w formie krótkiej nieregularnej ulicówki o kształcie litery L. W 1939 roku była własnością majątku liczącego 1040 ha, przy którym funkcjonowała gorzelnia. W latach 1945-1950 majątek zarządzany był przez Zespół PGR Pęzino, a od 1956 roku przez Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego- obecnie Regionalne Centrum Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich. Centrum jest organizatorem targów, pokazów i imprez rolniczych, zajmuje się doradztwem w zakresie upraw, nawożenia i stosowania nowych odmian, posiada własny hotel. W południowo - zachodniej części wsi elektryczny XIX-wieczny pałac, przebudowany w 1911 roku, oraz zabudowania folwarczne i park o pow.12,7ha.W parku cenne okazy drzew pomnikowych, w tym tulipanowce amerykańskie o obwodach 240 i 330 cm .
W środku wsi XIX-wieczny ceglany, neogotycki kościół pw. św. Piotra i Pawła, o stosunkowo prostej formie architektonicznej. Plac kościelny niskim kamiennym murem i obsadzony kasztanowcami oraz grabami. Po drodze do Brudzewic cmentarz poewangelicki z XIX wieku. Wzdłuż drogi prowadzącej do stacji kolejowej aleja lipowa, a przy drodze do Wiechowa aleja wiązów-obie uznane jako zbiorowe pomniki przyrody.
Do sołectwa Barzkowice należy zniszczona osada Grzybno i kolonia Luboń (Almazówka) założona w 1804 roku przy drodze Barzkowice – Marianowo, na skraju niewielkiego lasu. Po 1945 roku gospodarowanie majątkiem przejęło PGR.